من یا خدا
آدمـ حواسش نباشد ممکن است عمری را در توهمـ به سر ببرد. توهمـ عرفان
با چه حالت عارفانه ای هم میگوییمـ:
حواست هست، خدا کجای زندگی "ات" قرار دارد؟
خدا، کجای زندگی "من" قرار دارد؟
چقدر مهمـ شده ایمـ ک خدا کجای زندگی ما قرار دارد، بعد راحت راحت میگوییمـ: الله اکبر
مگر شرک خفی چیست؟ یکیش همین توهمات به اسم عارفانه ای ک نتیجه اش میشه اینکه هیچ کسی رو قبول نداشتن و خود خواهی و شرک و سقوط و ... و البته فکر (تخیل) همـ میکنیمـ ک راه حق با ماست. زهی خیال باطل. (سوره الرومـ)
مُنِیبِینَ إِلَیْهِ وَاتَّقُوهُ وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَلَا تَکُونُوا مِنَ الْمُشْرِکِینَ ﴿۳۱﴾
مِنَ الَّذِینَ فَرَّقُوا دِینَهُمْ وَکَانُوا شِیَعًا کُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَیْهِمْ فَرِحُونَ ﴿۳۲﴾
|
به سویش توبه برید و از او پروا بدارید و نماز را برپا کنید و از مشرکان مباشید (۳۱) از کسانى که دین خود را قطعه قطعه کردند و فرقه فرقه شدند هر حزبى بدانچه پیش آنهاست دلخوش شدند (۳۲) |
به نظرمـ بهترین کار اینه ک آدمـ نباید روی مسییری که انتخاب کرده تعصب داشته باشه، همیشه این آمادگی رو داشته باشه ک اگه راه بهتری بود، مسیرش را عوض کند.