سرزمین پارس
تهران: "برای دسر، با میوه، شیرینی و قهوه از میهمانان پذیرایی شد. غذا را با کارد و چنگال طلایی (اغراق نمی کنمـ) و در ظروف گران بهای نقره و چینی ایرانی صرف کردیمـ . در ذهنمـ آن قدر مشغول حساب و کتاب تجمل دور و برمـ بودمـ که از چهار ستون بدنمـ عرق جاری شد.... تمامـ این ها مرا به یاد صحنه صرف غذا در دربار ملکه روسیه در فیلمـ مونش هاوزن می انداخت." صفحه 23
سدیج (هرمزگان): " اتومبیل ما همه جا خیلی جلب توجه میکند. مردمـ اینجا شاید بار اولی در زندگی شان باشد که این چنین هیولایی را به چشمـ میبینند. یک بار که همه از دور از ترس پا به فرار گذاشتند. در این روستا چند تا زن با احتیاط به ماشین نزدیک شده و با تحسین و تعجب از همه طرف به ماشین دست می کشیدند، که این ناز و نوازش تاثیری روی آن نداشت." صفحه 59
کتاب سرزمین پارس (خاطرات یک زمین شناس 1950 - 1979)
نوشته: یووان اشتوکلین (یکی از بزرگترین و قدیمی ترین زمین شناسانی که در ایران کار کرده)
مترجمـ : سید هادی میر محمد میگونی
