اما چه کنیـمـ که خود را گرفتار دنیا با تمـامـ دلبستگی هایش کرده ایمـ و عذر بدتر از گناه اینکه برایش هزار و یک توجیه همـ می آوریمـ.
علی (علیه السلامـ) را با دنیا چه کار زمانی که همه اوست. " قد افلــح من زکـها" همانا فقط و فقط کسی که تزکیه نفس بکند رستگار است. این مطلب را خدای عزوجل گفته و از اهمیتش همین بس که قبل از این آیه 11 مرتبه قسمـ یاد کرده و بعد گفته "قد افلــح من زکـها و خـاب من دسـها" . تا به کی می خواهیمـ خودمان را گول بزنیمـ؟ تزکیه نفس کجا و ما کجا. تا به حال برای قضا شدن کدام نمازمان غصه خورده ایمـ و آه کشیده ایمـ و تا به حال برای از دست دادن کدام نعمت دنیوی بوده که آه نکشیده باشیمـ و غصه نخورده باشیمـ.
این صحبت ها منو یاد یه داستان انداخت. مردی تاجر نزد مولایمان امامـ صادق (علیه السلام) رفتند و برای سفرش و تجارت جدیدش استخاره انداخت، خوب نیامد، اما "رفت" و اتفاقا سود خیلی زیادی هم نصیبش شد. در برگشت آمد پیش مولایمان و گفت که مولای من قضیه از این قرار است، امام فرمودند: یادت هست فلان روز نماز صبحت قضا شد؟
دیگر حرفی برای گفتن ندارمـ، و اینجا هم منظورمـ کل زندگی ما بود، کل رفتار ها و حرکاتمان... حتی امامـ زمانمان را هم فراموش کرده ایمـ، امامـ حی را...
باید خود را به قرآن سپرد و از این اقیانوس هدایت بهره جست که بپا خیزید و قیامـ کنید برای خدا "مثنی او فردا". چند نفری اگر هم نشد به تنهایی، این تنها و تنها نصیحت خداست به انسان که می گوید: بگو من شما را تنها به یک چیز نصیحت می کنمـ و آن اینست که برای خدا قیامـ کنید مثنی او فرادا.
