حتما شنیده اید مجلات زرد. مجلاتی که جز برای پر کردن اوقات فراغت به هیچ درد دیگری نمی خورند. انگار آنها را ساخته ایم که ذهنمان لحظه ای هم استراحت نکند مبادا به چیزی بیندیشد که هوای ما نیست.
همه اینها ناشی از فکر زرد ماست، که بیشتر به توهم می ماند تا فکر. اگه دقت کرده باشیم، می بینیم که بیشتر وقتمان را به فکر های پوچ (زرد) می گذرانیم که هیچ نتیجه ای از آن حاصل نیست. فقط می خواهیم فکری به خیال خودمان کرده باشیم و دل خوش. خیلی هم از واقعیات خوشمان نمی آید. خیلی از مواقع می دانیم کدام راه درسته ولی ساعت ها به راه های دیگه فکر می کنیم (در خیالات به سر می بریم).
چقدر سخت است لحظه ای، بی تخیل. که هر چه تخیل کنی نتیجه ای (مبتنی بر واقعیات) در بر ندارد. البته خیلی ها بر اساس همین تخیلات تصمیم گیری هم می کنن.
و چقدر خوب است لحظه ای با تفکر. که می تونه مسیر یه عمر رو مشخص کنه.
