| هرکه مجنون نیست از احوال لیلـی غافلستــــ | وانکه مجنـون را بچشمـ عقـل بیند عاقلستـــــ | |
| قرب صوری در طریق عشق بعد معنویستـــــــ | عاشق ار معشوق را بی وصل بیند واصلستــــ | |
| اهل معنی را از او صورتـــــــــ نمی‌بندد فراقــــ | وانکه این صورت نمی‌بندد ز معنی غافلستـــــ | |
| کی بمنزل ره بری تا نگذری از خویش ازآنکــــــ | ترک هستی در ره مستی نخستین منزلستـــ | |
| گر چه من بد نامی از میخانه حاصل کرده‌امــــ | هر که از میخانه منعمـ می‌کند بی حاصلستـــ | |
| ای که دل با خویش داری رو بدلداری سپـــــار | کانکـه دلـداری ندارد نزد مــا دور از دلستـــــــ | |
| یاد ساحل کی کند مستغرق دریای عشقـــــــ | زانکه این معنی نداند هر که او بر ساحلستــــ | |
| عاشقــان را وعـظ دانـا عیـن نادانیـــــــــــ بـود | کانکـه سرعشق را عالمـ نباشد جاهلستــــــ | |
| ترکـــ جانـان گیر خواجو یا برو جــان برفشــان | ترکـ جانـ سهلستـ از جانانـ صبوریـ مشکلستــ |
خواجویـــــــ کرمانیـــــــــــ
